Aleja wjazdowa do kościoła w Nowosiółkach jest ulokowana na terenie dawnego barokowego parku, z I połowy XVIII w., wchodzącego w skład posiadłości ówczesnego właściciela wsi kasztelana lubelskiego i starosty stężyckiego Karola Tarły. Do dziś zachowały się pojedyncze okazy starodrzewu zdobiące ówczesny park.

 

O parku i ogrodach dworskich Tarły wspomina Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich z 1886 roku, w którym czytamy: „W Nowosiółkach był park i ogród angielski kanałem w części opasany”.

 

Karol Tarło wznosi swój okazały pałac, w źródłach konsystorza diecezji chełmskiej określany zamkiem, na miejscu wcześniejszej budowali, związanej zapewne z Grodami Czerwieńskimi. Jest też prawdopodobne, że przebudowuje istniejącą jeszcze w tym czasie budowlę.

 

Pałac Tarły wraz dobrami nowosielskimi w późniejszym czasie, a dokładnie w 1733 roku przejmuje Aleksander Młodecki, który zostaje obligatoryjnym posesorem dóbr nowosielskich - wsi Nowosiółki Pokropiwne i Sahryń oraz części wsi Suszów i Wasylów Pokropiwny. Powiązane było to z brakiem spłaty długu jaki udzielił Młodecki Karolowi Tarle.

 

Następnie majątek przekazywany jest na sukcesorów Młodeckiego przez następnych 40 lat, zaś dwór nowosielski pełnił funkcję ich głównej rezydencji. Chwilowym właścicielem Nowosiółek po zajęciu wsi w posesję obligatoryjną przez zastaw był kanonik gnieźnieński Józef Antoni Łaszcz.

 

            Przypisy:

• J. Niedźwiedź, Leksykon historyczny miejscowości dawnego województwa zamojskiego, Zamość 2003, s. 351;

• W. Bondyra, Rodzinne opresje Julianny Młodeckiej (1731–ok. 1799). Przyczynek do dziejów przemocy domowej w czasach staropolskich, Kwartalnik historyczny kultury materialnej 68 (I) 2020, s. 71-72;

• Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1886, t. VII, s. 278.